Waarom je 'geen beeld' hebt bij Athene (maar daar snel verandering in wilt brengen)

Als deze dikke tipgids je niet overtuigt, weet ik het ook niet meer.

Athene! De stad waar ik vermoedelijk de meeste stomverbaasde DM’s ooit over heb gekregen, variërend van ‘nooit geweten dat dit zo’n coole plek was’ tot ‘ik wil NU een ticket boeken.’ Snap ik wel, want Athene is geweldig, weet ik sinds deze solotrip.

Eerst een opvallendheid: veel mensen lieten weten geen beeld bij Athene te hebben. Ik vraag me af hoe dat komt: misschien omdat deze stad overschaduwd wordt door de azuurblauwe Griekse eilanden, of vanwege een vertekend historisch beeld? Athene wordt onterecht bijna alleen geassocieerd met de klassieke oudheid - dat roept wellicht vooral stoffige beelden van ruïnes op. Of heeft het iets te maken met Westerse films en boeken, die vooral Parijs, Rome en Londen vertegenwoordigen? De recente geschiedenis zou natuurlijk ook een rol kunnen spelen - de economische crisis, politieke rust. Allemaal zaken die niet bijdragen aan een levendig visueel referentiekader. 

Hoe dan ook: ik was er dik twee weken om een begin aan een nieuwe roman te maken, en dat bleek een uitstekende keus. Ik ben dol op de Mediterrane cultuur maar was al lang niet in Griekenland geweest, en überhaupt nog nooit in de hoofdstad. Ik kwam bij Athene uit omdat ik naar een levendige, zonnige stad binnen Europa wilde. Andere vereisten: veel lekker eten, ruimte om te wandelen en genoeg plekken om te kunnen schrijven. Dat heeft Athene allemaal, en dan heb ik nog niet eens alles benoemd - de historie, de bloeiende kunst-en cultuurscene, de lieve mensen, het goede metronetwerk. Je bent binnen veertig minuten bij een eerste strandplek, of bij een mooi meer (niet bezocht, wel op het lijstje: Lake Vouliagmèni).

De ‘rauwe’ stad

Over Athene wordt vaak gezegd dat het rauw is, en hoewel een aantal buurten dat zeker zijn, vond ik het straatbeeld juist erg divers. Er zijn wijken met kronkelstraatjes die wat weg hebben van een Grieks eiland, pleinen met kerken die me aan Sicilië deden denken, en woonwijken met groen en idyllische buurtrestaurantjes. Ik vond Koukaki, Plaka, Kerameikos en Psyiri in het bijzonder leuke buurten. Ik sliep in een Airbnb, maar Mona en Ithakis 26 zijn accomodaties die ik voor de volgende keer onthoud.

Het geeft een bijzonder gevoel dat historie (Athene is natuurlijk altijd al de geboorteplek van de filosofie, democratie, het theater, geweest) en moderniteit hier zo naast elkaar bestaan, dat maakt het een cosmopolitische stad met vele gezichten. Athene is op veel plekken heel druk en autorijk, maar omdat ik in m’n eentje was zorgde dat juist voor een goede balans; ik hoefde me alleen te verhouden tot het reilen en zeilen van de stad, waar ik ook nog eens veel inspiratie vond. 

Bitterzoete betaalbaarheid

Athene is voor Nederlandse begrippen heel betaalbaar: op veel plekken drink je nog een espresso voor 0.90 cent, in taverna’s eet je soms al voor 5 euro een volwaardige maaltijd. Die prijzen komen natuurlijk wel ergens vandaan; het gemiddelde salaris in Nederland ligt 193% hoger dan in Griekenland, en sommige buurten in de stad zijn zeer gegentrificeerd. De jonge eigenaresse van m’n favoriete winkel (daarover later meer) vertelde dat ze regelmatig moet aanhoren hoe buitenlanders appartementen opkopen, de stad zat raken, en het voor driemaal zoveel geld op de markt zetten. Ondertussen krijgt zij haar handgemaakte kledingstukken bijna niet meer verkocht aan mensen die daadwerkelijk in Athene wonen, en ontvangt ze als jonge ondernemer amper steun van de overheid. Dat soort informatie is goed om in je achterhoofd te houden als je keuzes maakt: je zou bijvoorbeeld kunnen nadenken over de dingen waar je geld aan uitgeeft (lokaal versus luxe ondernemingen).

Ik heb een gigaberg met tips (62, om precies te zijn), omdat ik in dik twee weken tijd veel verschillende dingen heb kunnen uitproberen. Deze gids bestaat uit de categorieën koffie, bakkerijen, restaurants (traditioneel), restaurants (modern), drankjes en ijs, winkels en kunst/cultuur.

Koffie 

Griekenland heeft een waanzinnige koffiecultuur. Als het warm is kan ik het immens populaire drankje freddo cappuccino (met just a little bit of sugar) van harte aanraden, of een frappé met melk en een beetje suiker. Ik neem in Nederland nooit suiker bij m’n koffie maar Grieken maken hun koffie loeisterk. Ik vond het zo leuk om te zien dat werkelijk iedereen in de ochtend met een koffie in z’n hand door de stad bewoog, van pensionado’s tot studenten; een goede verbindende factor.